Μια εξαιρετική δουλειά μιας παρέας νέων από τη Σπάρτη, που μέσα στη ζέστη του Μαΐου του 2020, αποφασίζει να μετατρέψει ένα ποίημα σε μια μικρή ιστορία...

 

Σκηνοθεσία και Μοντάζ: Μάριος Βαμβακάρης

Πρωταγωνιστούν: Μαρίλια Φωτοπούλου, Βαλάντης Παπαδόπουλος

Απαγγελία: Χρυσάνθη Κοτσάφτη

Στίχοι του ποιήματος: «Μάιος» της Μαρίλιας Φωτοπούλου

Οργάνωση: Κατερίνα Χούπη

Μουσική: “Drawn to the Blood”, Sufjan Stevens

 

Στίχοι

Η ζέστη ως συνήθως με βρίσκει απροετοίμαστη

Λιγότερα ρούχα,

Περισσότερος χρόνος

Και τι να τον κάνω;

Ίσως ασχοληθώ και πάλι μαζί σου

Ίσως και να ασχοληθώ με εμένα

Δεν το συνηθίζω βέβαια

Αλλά μπορεί να μην είναι τόσο άσχημο, τελικά

Να συνειδητοποιείς το χρώμα των μαλλιών σου

Να νιώθεις τη γη κάτω από τα πόδια σου

Να αισθάνεσαι τη θλίψη χωρίς να την κρίνεις

Έχει κι αυτό τη χάρη του μάλλον

 

Ακούγεται εύκολο

Μεγάλη απάτη

Πάντα μου ήταν πιο εύκολο να ασχολούμαι μαζί σου

Θεωρούσα πως είμαι εσύ και όλα κυλούσαν

Πονούσες; Πονούσα

Γελούσες; Πετούσα

 

Και ύστερα, πτώση

Απομυθοποίηση

Είναι δύσκολο να γνωρίζεις πως στο πλευρό σου έχεις μόνο τον εαυτό σου

 

Είναι κιόλας Άνοιξη

Κάνει τόση ζέστη

Η θάλασσα καλεί το όνομά μου

Τα πάρκα με φιλοξενούν με τις ώρες

Κάποιες φορές νομίζω πως σε βλέπω εκεί

Ανάμεσα σε μεθυσμένα κορμιά και φορτωμένα ποδήλατα

Μα όσο θυμάμαι εμένα τόσο σε ξεχνώ

Τα κενά υπήρχαν όσο υπάρχω κι εγώ

Τώρα είμαι κάπως πιο περήφανη γι’ αυτά

 

Είναι βίαιο να μεγαλώνεις

Πόσα καλοκαίρια θα δουν ακόμα αυτά τα μάτια;

Ελπίζω πολλά

 

Ο Ιούνιος έρχεται

Κι εγώ κλασσικά είμαι απροετοίμαστη

Κάπως θα περάσει κι αυτό

Με ή χωρίς εσένα

 

Πρέπει να φάω αυτό το παγωτό

Ζεσταίνομαι τόσο

Θέλω να το μοιραστώ μαζί σου

Αλλά τι σημασία έχει τι θέλω εγώ, ε;